وضعیت رشته های پایه برای حداقل شغل -دبیری- خیلی بهتر از وضعیت باقی رشته های ریاضی ه. شما نهایت اگه به کار دیگه ای مشغول نشدی میتونی روی دبیری حساب کنی. کاری که امثال من براشون خیلی سخته (مگه حق التدریس و خصوصی)

دانشگاه اصفهانم عالیه. بهت خوش میگذره :)

ایشالا پلی باشه که بتونی ارشد رو دانشگاه شریف بخونی :)

وبلاگتون کلا خوب هست. ولی یکی از چیزایی که کنجکاو شدم اون رو دنبال کنم همین علاقتون به رشته فیزیک بود. 

 مخالفت ها لابد خاطر بازار کاره. حدود بیست و چند سال پیش، لیسانسه های فیزیک به راحتی در جاهایی مثل مخابرات و شرکت برق و غیره استخدام میشدن. ده دوازده سال قبل که من مدرکم رو گرفتم کار پیدا کردن سخت تر بود. 

 به جز تدریس که حتی میشه خوب هم پول درآورد. 

گرچه یه مشکل فلسفی داره که من نتونستم حلش کنم: فیزیک بخونم و فیزیک درس بدم که شاگردم فیزیک بخونه و فیزیک درس بده و... :)

یه خوبی فیزیک اینه که یه دیدگاه کنجکاوانه نسبت به ریشه یابی هر پدیده ای به آدم میده. شاید همینه که باعث شده بعضی از فیزیک خونده های مشهور بعدا از فلسفه سر دربیارن. :)

 پس کلا فیزیک یه کوچه بن بست نیست. و راه به جاهای دیگه زیاد هست. 

و به نظر من اینکه کسی به رشته ای علاقه داشته باشه، یه دورخیز خوبه برای اینکه تو اون رشته موفق بشه. برای همین فکر میکنم راه برای شما بازه و خیلی خوبه اگه همتتون رو بذارید برای پایه های بالاتر. به معلمی قانع نشید مگر اینکه روزگار مجبورتون کنه. به  هسته ای و رآکتور  و... فکر کنید. (به رویاها دامن میزند! :) )

یه نصیحت مادربزرگی هم بکنم: خیلی خوب درس بخونید. خیلی درس بخونید. بویژه ریاضی. تو سالها و مقاطع بالاتر بخصوص تو گرایشی مثل کوانتومی، و لابد بقیه گرایشها هم، یه جاهایی میرسه که مهارتهای محاسباتی ریاضی، بیشتر از توانایی درک مفاهیم فیزیکی به کارمیاد. پس به ریاضی خیلیییی اهمیت بدید. 

اجازه ندید علاقه تون به موضوعات مختلف، تمرکزتون رو از روی فعالیت درسی اصلیتون برداره. چون که اگر واقعا رویایی در هر زمینه ای داشته باشید و بخواهید بهش برسید با متمرکز شدن رو موضوع اصلیه که بهش میرسید. رقابتها، بدخلقی ها، ناشایسته سالاری ها همه جا پیدا میشه، اما یه راه مطمئن برای پیروز شدن اینه که از نظر علمی اینقدر قوی باشید که بتونید از بالای این مشکلات بپرید. 

در پایان این مقاله، امیدوارم فیزیک قبول بشید و از زیباییهاش لذت وافر ببرید. :) 

فیزیک بخون خودم هواتو دارم. اگه تهران قبول شدی بعد از اون کتکی که میزنمت رمان آونگ فوکو رو هم میدم بخونی، تمیزم نگه میداری!

ولی یادت باشه، وقتی همه با انتخابت مخالف هستند، یا به پیش‌بینی های ناامیدکننده اونا جامه عمل میپوشونی یا اینکه انقدر میدرخشی که همه تحسینت میکنند.

توصیه اولم اینه (البته اگر توصیه بخوای :) ) علاوه بر اینکه باید محکم باشی، خیلی هم سعی نکن خودت رو به دیگران اثبات کنی... زمانِ زیادی میخواد که تلاشت به ثمر بنشینه

و توصیه دومم اینه که سعی کن یه کارِ پاره وقت داشته باشی که خودت گلیم خودت رو از آب بیرون بکشی

مثلا دکتر حسابی چنان که افتد و دانی غریق نجات میشه تا یه منبع درآمدی داشته باشه

توصیه سومم اینه که انگیزه‌هات رو تغییر بده. سلام کردن به آونگِ دانشگاه شریف انگیزه خوبی نیست. من و دخترخاله‌ام یه بار که باهم رفته بودیم نمازجمعه دانشگاه تهران، از کنار دانشکده پزشکی رد شدیم. من دویدم و از پله ها بالا رفتم تا داخل رو ببینم، اما اون نیومد و گفت: من انقدر درس میخونم که وقتی قبول شدم از این پله ها بالا بیام. آخرش هم نه تهران قبول شد و نه پزشکی

منم امیدوارم هرچی دوست داری قبول بشی ولی اینم بدون که گاهی صلاح آدم در یه چیز دیگه‌است. امیدوارم علاقه‌ی شخصیت و صلاحی که خداوند برات در نظر گرفته‌ات یکی باشند :)

+یه جوری میپرسن میخوای چیکاره شی انگار ما کوریم و این دوستای مهندس برقمون رو نمی‌بینیم که یا بی‌کارن یا کارشون بسیااااااار نامرتبطه یا حتی تو فکر کنکور دوباره‌ن -_- اگه تهش قراره تو ایران غصهٔ کارو بخوری، پس چرا چهار سالتو حروم کنی تو رشته‌ای که دوستش نداری؟! خب آدم عاقل رشته‌ای که دوستش داره رو میخونه و خودش کار خودشو خلق می‌کنه یا میذاره از ایران می‌ره دیگه!

+ خودم اگه بتونم راه درآمدم رو از تحصیلم جدا کنم، میرم یکی از شاخه‌های زیست‌شناسی :)) ولی وقتی نمیتونم، باید برم دندون و دارو و هوشبری و... . -_- 

++ امیدوارم خیلی خیلی موفق بشی :)

می‌ارزه چارلی. اگه عاشقش باشی می‌ارزه. کفش‌های آهنینت رو درنیار.

حالا همه شروع میکنن به دلسوزی که نههه حق تو بیشتر از این حرفاست و فلان و هیچکی نمیگه حق آدم از زندگیش مگه چیزی جز آرزوهاشه؟ 

* امیدوارم سالهای بعد شما رو با عنوان فیزیکدان موفق ایرانی بشناسیم که کارای بزرگی برای علم فیزیک کرده :)))

** اما خدایی این فیزیک پدر منو درآورد سر کنکور، آخرشم ضربه خلاصی

زد به رتبه‌م :/ 

یه قسمتی از دورهمی بود، که مهران مدیری از سیامک انصاری پرسید رشته‌ای که تو توی دانشگاه خوندی چی بوده؟ اونم گفت نمی‌دونم چی‌چیِ صنعتی. مهران مدیری پرسید بعد در نهایت چی‌کاره می‌شی؟ انصاری جواب داد: «نمی‌دونم چی‌چیِ صنعتی رو به کسایی که میان دانشگاه بخوننش تدریس می‌کنم.»

دیگه در نهایت همین که از دستمون برمیاد.

واکنشِ کمی جدی: 

چنددرصد از کسایی که الان دارن توی دانشگاه تحصیل می‌کنن، در نهایت به کار مرتبط با رشته‌شون می‌پردازن؟ 

ما واقعاً هیچ تضمینی به اینکه از اینی که می‌خونیم قراره به چه شغلی برسیم نداریم! توی هیچ رشته‌ای. حداقل نباید به خودمون این فرصت رو بدیم که از اون چهارسال لذت ببریم؟ نباید به رویامون برسیم؟ 

می‌تونی تا ابد با حسرتش زندگی کنی؟ می‌تونی بری یه رشته‌ی دیگه رو بخونی و هرروز صبح با خودت بگی اگه من فیزیک خونده بودم الان خوشبخت‌تر بودم؟ 

دانشگاه هیچ کوفتی برای آدم نداره؛ اما قراره بخش مهمی از روز و هفته و ماه و سالت رو توش بگذرونی و تو هواش نفس بکشی. هوایی که متناسب با دستگاه تنفیست نباشه، مسمومت می‌کنه. مطمئن باش. 

هر کس باید راه خودشو بره

و راه تو مگه چیزی غیر از اینه؟

دوست ندارم بعدا یکی باشم که توی دهه‌ی سی زندگیش حسرت اطلاعاتی رو میخوره که ذهنش تشنه‌ی فهمیدنشون بود ولی فقط به خاطر پول و موفقیت شغلی رفت سراغ یه سری اطلاعات کسل کننده برای ناپلئونی پاس کردن یه سری درس‌های دوست نداشتنی!

عقیده‌ی قلبی من اینه که اگه آدم یه رشته‌ای رو دوست داشته باشه حتما خلاقیت پیدا میکنه توی اون رشته و به کمک علاقه و خلاقیت می‌تونه کارای شگفت انگیزی انجام بده:)

به نظرم حتما برو دنبال علایقت ^-^🌸🌸🌸

من دانشجوی سال سوم فیزیک دانشگاه تهرانم. منم مثل تو همین‌قدر مصمم و البته هیجان‌زده بودم :)) پشیمون نیستم ابدا و همچنان فیزیک رو دوست دارم ولی چیزهایی درمورد فیزیک هست که باید بدونی...

   بیشتر دانشجوهای فیزیک مثل من و یا مثل تو دانش‌آموزهایی بودن که باانگیزه و کلی شوق اومدن دانشگاه تا فیزیک بخونن، ولی داستان همیشه از این قرار باقی نمی‌مونه. معمولا وسطای دوران تحصیل یه عده‌ایشون تغییر رشته میدن و میرن و خب تعداد کثیرتری تصمیم می‌گیرن که ارشدشون رو رشته دیگه‌ای بخونن. غالبا استدلالی که ازشون می‌شنوی اینه که فیزیک رشته سختیه و دستاوردهاش در مقایسه سختی‌ای که متحمل می‌شن برابری نمی‌کنه.

   فیزیک رشته عمرداریه. این‌جوریه که سواد فیزیکی شما بیشتر از چند سال به کار شما نمیاد. تو ایران که بماند درموردش صحبت نمی‌کنم ولی برای خارج از کشور و اپلای کردن باید بدونی که نمی‌تونی کرسی تدریس بگیری و برای درس خوندن و مطالعه بیشتر از ۱۰-۱۵ سال فیزیک به کارت نخواهد اومد و باید دنبال شغل تو ایران باشی.

   فیزیک جدای از سخت بودن می‌تونه رشته کسالت‌باری باشه. هیچ شکوهی تو محاسبه‌های طولانی پر از نمادهایی که نمی‌شناسی و البته قرارنیست یادت بمونه نیست. شاید دیدنشون رو تخته‌های گچی کلاس‌های گردگرفته جذاب باشه ولی واقعیت اینه که هم سخته هم خسته‌کننده. فیزیک می‌تونه ساعت‌ها از روزتُ ازت بگیره بدون این که نتیجه مشخصی دربر داشته‌باشه.

   نهایتا باید بگم که با تمام این تفاسیر من هنوز فیزیک رو دوست دارم و البته قصد دارم که ادامه‌ش بدم ولی دوست داشتم بدونی که فیزیک با چیزی که تو دبیرستان ازش دیدی خیلی فرق داره و می‌تونه خیلی سخت‌تر باشه...

   هر تصمیمی که بگیری مسلما درست‌ترین تصمیمیه که گرفتی و امیدوارم بهترین‌ها واست اتفاق بیوفته :)

مگه اینکه یه قالب دیگه به سلیقه خودت بسازی :دی

ولی بی شوخی امیدوارم نتیجه هر چی شد خیر باشه برات 

بعدم من به عنوان خواهر شوهر :)) از دختره پرسیدم گفت اصلا جرئتشو ندارم دوستش نداشته باشم :دی 

یک عالمه آرزوهای خوب واسه شما :)

+ یادم نرفته فقط سرم شلوغه -_-

البته یکم با حال دلم نمیخونه 

:))

از نظر من دختره بچه خوبیه فقط یکم عصبیه طفلک اونم یکی بهش عشق بورزه خوب میشه

ولی بی شوخی درسته شاید بازار کارش خوب نباشه اما اگه ازش لذت میبری برو سراغ همین هر چقدرم سخت باشه علاقه ات جلوی دلزده شدنت رو میگیره

اون خط‌ اضافه هاشم حتی با آپدیت مرورگزم نرفت :((

ولی خب مشکل همونه که شاده و من واقعا شاد نیستم

احسنت :)) منتظر بچه‌هاتونمااا :)) فیزیکچه‌های چارلی :دی

آیندگان جای قوانین این سیب تو مغز خورده‌ی بلا گرفته و اون مو وز کرده توهمی :)) فیزیکچه‌های چارلی رو یاد بگیرن :دی ناامیدم نکنیاااا

الکی منو  قاطی پروانه های این آتیش پاره ی خانمان سوزتون نکنیدااا

ممنونم :)

مگه دست خودشه بچه نخواد؟ ://// درسته عمه شدن چیز بدیه :)) ولی خب حق نداره مخالفت کنه ایششش :دی

عشق خودمم هست اون :)) و اون سیبم کاش نارگیل بود :)))

و اینکه مطمئن باش یه روزی میری جزو یک قسمتی از درسا دبیرستان شاید نه ولی دانشگاه میری بعد همه میگن چه مخی بوده :دی محالفتم نداریم :|

بله بله 😜😅

گزینه اولم که ریزش کوه بود یا بهمن🤣

احسنت

بچه که بودم، وقتی سرما می‌خوردم و باید شربت سرما‌خوردگی می‌خوردم، عذا می‌گرفتم! مامانم می‌گفت بینی‌ـتو محکم بگیر تا بوشو حس نکنی. همین کارو می‌کردم. الان دقیقا همچین حسی دارم. دماغمو می‌گیرم تا بوی فیزیک بم نرسه، از اونور به سختی دعاتون می‌کنم. :|

البته آخرش هم مهندسی قبول شدم! و البته آخرترش هم واسه ارشد، مهندسی رو ول کردم اومدم روانشناسی. 

امیدوارم فیزیک قبول بشی و خوب پیش بری.

واقعیت اینه که رشته‌های ریاضی از نظر آینده‌ی شغلی همشون به یک اندازه در لجن غرق هستن پس بهتره بری دنبال علاقت.

علاقه داشته باشی راه همه چیشو پیدا میکنی.

هم اتاقی بنده داره مهندسی کامپیوتر میخونه تو امیرکبیر خب خیلیا میگن چقدر خوبه و فیلان اما این آدم نمیخواد رشتشو! و معدلش داغونه و درسای تخصصیش فاجعه. اما یه هم اتاقی دیگه دارم که فیزیک میخونه ولی عاشقه فیزیکه و رسما از هممون که مهندسی میخونیم ۶ هیچ جلوعه!چون واقعا عاشقانه فیزیک رو میپرسته!

برو دنبال علاقت‌

بقیه هم کم کم کنار میان باهات:)))

ببخشید نصیحت طور شد

یک توصیه‌ی انتخاب رشته ای: دست بالا انتخاب رشته کن امسال .یکم پیجیده شده امسال و چون ۱۵۰ تا انتخاب داری توصیه میکنم قشنگ‌دست بالا بگیر:)

سلاام.:)

اول اینکه، قدم نورسیده مبارک! ایشالا که به سلامتى:>

دوم اینکه، من خب تا حالا کنکور نداده م و به عنوان کسى که یه سال ازت کوچیکتره تجربه م اندکه در این زمینه ها!

ولى قد معلماى کل دوران المپیاد، آدم دیده م که تو شریف برق و فیزیک میخونن. و شاید حرفم کلیشه باشه ولى مى خوام بهت بگم خیلیاشون واقعاً چیزى بیشتر از یه جور ماشین حساب پیشرفته که فیزیک رو تحلیل میکنن نیستن!

مى دونم که خیلى آرزوت بوده که شریفى بشى و اینا

ولى مى خوام بهت بگم که تا اینجا رو فراموش کن. همه ى کم کاریاتو. همه ى احساس بدایى که باعثشون خودت بودى رو. سرزنش کردناى خودتو. فقط ازشون درس بگیر و بریزشون دور. از این لحظه یه آدمى شو که گذشته شو و حسرتاشو پشت سر گذاشته. برو دانشگاه؛ تا میتووونى درس بخون و موفق شو. شریف تنها راه موفقیت نیست! فقط یکى از راههاى لاکچرى (!) شه. من به این موضوع اعتقاد دارم که اگه رو چیزى که مى خواى، حجم زیادى پافشارى کنى، بلاخره یه راهى به رسیدن به اونجا پیدا مى شه. خدا رو چه دیدى، شاید براى لیسانس قبول شدى:)

اینکه میگى اقتصادى نیست و فلان هم حقیقتاًراجع بهش ایده ندارم! چون مشکل اطرافیان (و تا حدى، خودِ) منم هست و حالا فعلاً دارم صداشو در نمیارم تا ببینیم تا سال دیگه چى میشه.

امیدوارم که از این برهه مزخرف اعلام نتایج خارج بشى. منم تازه تجربه ش کرده م؛ میدونم چه چیز مزخرفیه- "جدا شدنِ راهها".

منم مثل تو هیشکی در این‌باره حمایتم نمیکنه! حتی "م" که خودش فیزیک هسته‌ای خونده و الانم کار میکنه و وضعش خوبه! چون میگه من دخترم و کلا کاری برام نیست -_- البته راستم میگه بدبختانه :|

البته من هنوزم موندم که چی میخوام واقعا :/ ولی میدونم رشته‌ای میخوام که فیزیک توش بولد باشه! به دکتری پیوسته فیزیک هم فکر کردم ولی یه‌سریا میگن سخته و فلان و اینکه فقط زنجان داره! به این رشته فکر کرده بودی که بری؟؟ 

البته اونموقع نمی‌دونستم انقد مصممی (:

عمیقا دعا می‌کنم موفق بشی ☺

ماها نمیتونیم در مقابل علاقه ای که توی وجودمون هست مقاومت کنیم و من فکر میکنم اگر گرایش و علاقه ای توی آدم وجود داره قطعا خدا دلیلی واسش داشته۰۰۰

دانشگاه الانم به خوبی اون دانشگاهی که زبان میخوندم نیست ولی با وجود مخالفت هایی که همه ، تاکید میکنم همهه باهام داشتن ولی الان از ته قلبم خوشحالم بعد دوسال که دارم مسیری رو میرم که علاقمه و هرچند نمیدونم آینده چی میشه ولی خب فکر کنم الان حالم خیلی بهتره از روزایی که حسرت تو دلم بود۰۰۰

مشخص بود خیلی ذوق کردم؟ D: 

این "م" فیزیک هسته‌ای خونده و منم این رشته رو دوست دارم! برای فیزیک هسته‌ای میگفت کار نیست! 

دوباره خواهش ^_^

خب خداروشکر مشخص نبود D: 

ممنون ^_^ ایشالا شما هم همونی که میخوای قبول بشی ^___^

چرا گفتم از کجا اومدم؟ چون خودم خیلی دوست دارم بدونم ملت از کجا به وبلاگم می‌رسن و چجوری پیدام می‌کنن. و کلی خوشحال میشم وقتی یکی تو اولین کامنتش به این نکته اشاره می‌کنه. و یادم می‌مونه. مثلاً یه دوستی دارم تو گوگل دنبال تمرین درس اس‌دی بوده و می‌رسه به وبلاگ من و خاطراتم از کلاس اس‌دی. بعد می‌فهمیم هم‌کلاسی هستیم. یا یه دوست دیگه اسم یه استادیو جست‌وجو می‌کرده و می‌رسه به پست خاطرهٔ من از کلاس الک‌آنالوگ و میگه عه! این همون کلاسیه که منم هستم و می‌فهمیم هم‌کلاسی هستیم.

دربارهٔ من چیز خوبیه کلاً :)

کاش می‌ذاشتین یه کم زودتر آشنا می‌شدیم. من خیلی مهربون و مشتری‌مدارم و ترسناک نیستم اصن :)

یادم باشه صبح آدرس اینجا رو اضافه کنم به اینوریدرم

اولش که داشتم پستتونو میخوندم تا اونجاهاییش که انگار هنوز سر قولتون درباره شریف هستیگ هی مصمم تر میشدم برا شریف قبول شدنم:) آه که واااااااااقعن از ته دلم ناراحت شدم'-'

به هر حال که وی از حال دراز کش می‌ایستد و ساعت‌ها به همان صورت تشویق‌هایش را روانه چارلی کرده و از عمق وجود جیغ می‌کشد و موی‌کشان به شجاعت چارلی غبطه می‌خورد:))) همه‌ش برا علوم پایه رفتنت^^ زیرا که منم به عشق علوم‌پایه س اصن که دارم درس میخونم ")

سلام

خسته نباشین‎(:‎

خواهر منم عشق فیزیک بود و دانشگاه هم همونو خوند ولی وسطای راه از شدت ریاضی موجود و سختگیری های زیاد بیخیال شد و دوباره کنکور داد رفت حقوق

ولی این بخاطر واقعی ندیدن رشته اش بود

که خوشبختانه شما خیلی بیشتر به جزییات رشته اتون واقفین

خیلی از کسایی که از رشته هاشون دلسرد میشن بخاطر دیدن تفاوت زیاد علاقه شون با درسهای روزمره اس

کسی که هنوز توی دانشگاه عاشق رشته اش باشه سه هیچ از بقیه جلوئه حتی اگه پیام نور یه شهر کوچیک باشه

زمان دانشجویی دوست و آشنای شریفی ریز و درشت چندتا داشتم و به چشم کسی رو دیدم که جزو نفرات برتر المپیاد شیمی بود ولی با خوب شدن رتبه کنکورش، بجای پلیمر امیرکبیربخاطر اسم شریف، مجبور شده بود عمران بخونه! تا ارشد هم ادامه داد ولی علاقه نداشت

همیشه با حسرت چشمش دنبال شیمی بود و الان هم با چند تا شکست متوالی نهایتا معلم آموزشگاه کنکوره

و راستش رو هم بخوای جو دانشجویی جایی مثل شریف شیرین نبود...

الان هم اگه هر رشته دیگه ای قبول بشی و با دیدن دانشجوی فیزیک چشمات برق بزنه بنظرم حتی به قیمت شکست یا عوض کردن تصمیمت حین تحصیل، فرصت لمس علاقتو به خودت بده و برای رسیدن بهش تلاش کن

چون چند سال دیگه شاید محل درآمدت همیشه همون گرافیک بمونه ولی حداقل به خودت بدهکار نموندی

در هر صورت هم امیدوارم خیر و صلاحت در چیزی که بهش علاقه داری نهفته باشه انشالله‎(:‎

* زنجانم خوب جاییه‎(:‎ قبول شدی آشنا ماشنا داریم‎:D

** جزوه های فیزیک کنکورتو به بقیه ام میدی؟

ان‌شاالله که بشه که جایی که دوست دارید برید و به شدت هم موفق بشید تو همین رشته :-)

پ.ن. فیزیک عشقه واقعا

سال پیش که ما کنکور دادیم و البته من که رشتم هنریه به کنار.

یکی از بهترین دوستام که ریاضی بود و رتبه ی خوبی اورد تقریبا 800 و اندی فکر میکنم تنها انتخابش فیزیک بود.نه به خاطر اینکه عاشقش بود و این صحبت ها که البته به هر حال مختصر علاقه ای داشت ولی صرفا چون به مهندسی فکر نمیکرد تمام انتخاب هاش به فیزیک ختم شد و در کمال ناباوری فیزیک شریف نیاورد و تهران قبول شد.بماند که مدت ها ناراحت بود هر چند ناراحتیه احمقانه ای بود ولی باز هم پشیمون نبود چون به هر حال انتخابش فقط فیزیک بود و الان هم به جز دانشگاه که به خاطر پرت بودن پردیس فیزیک از ساختمون مرکزی و دانشکده های دیگه حال نمیکنه باهاش ولی رشتش رو تقریبا دوست داره.موقع انتخاب رشته هم همه بهش گفتن عقلش کمه مگه و هزارتا چیز دیگه چون فیزیک علاوه بر مشکلاتی که تو شغل پیدا کردن و این صحبتا داره رشته ی سخت و بعضا کسالت باری هم میتونه باشه و قریب به اتفاق دانشجوها به قصد تغییر رشته تو ترم سه و چهار برش میدارن و تحملش میکنن...همه ی این داستانارو گفتم که بگم خلاصه ایشاا که انتخابی که شما کردی هم درست هست و اگه علاقت باشه قاعدتا پشیمون نمیشی...یه چیز جالبی که میتونم بگم بهتون اینه که دوستی داشتم که دو رشته ای بود فیزیک و عکاسی باهم...میدونید چی شد؟اولا که برای ارشد اقدام کرد و رفت و راستی فیزیک الان توی کشورایی مثل امریکا و بعضی از کشور های اروپایی وضعیت خوبی داره...اون دوست مام ایده ای داشت مبنی بر اینکه فیزیک و عکاسی رو تلفیق کرده بود و از دانش فیزیکش برای ساخت عدسی ها و لنز های حرفه ای توی ریسرچ های مختلفش استفاده میکرد...کاری به هوش و خلاقیت ندارم هر کسی به هر کاری دل بده قطعا میشه ولی دارم میگم حتی از چیزی که همه بهت میگن تهش هیچه هم بهترین و موفق ترین ها در خواهد اومد...شمام قاعدتا بخوای بهترین حرکتارو میزنی برای رشتت...

انشاا...که خیره...

موفق باشی(:

اینکه آدم مطمئن میشه تنها اون نیست که این شرایط رو داره میگذرونه :)

من خیلی دوست دارم شیمی محض بخونم. طبق تخمینایی هم که میزنم میشه نور الا نور و شریف هم احتمالا قبول شم!

اما خیلی خیلی خیلی اذیت کننده هستن آدمایی که فکر میکنن وقتی رشتت تجربیه یکمم توقعشون از تو بالاست حتما باید یا پزشک بشی و یا پرستار و در غیر این صورت خیلی اشتباه میکنی

دوست دارم قوی باشم و بدون توجه به اطرافم فقط به خودم فکر کنم! وقتی بیرون گودم این کار واقعا سخت نیست و عادیه!

ولی وقتی میپرم تو گود؛ این کار خیلی اذیت کننده تر و سخت تره!