سلام ریچارد عزیز!
امروز سالگرد تولدت بود. صد و یکمین سالگردِ تولدت، اگر بخوایم دقیق باشیم. صد و یک سال از روزی که به این دنیا پا گذاشتی می‌گذره. امروز توی نوشته‌ها به عنوان «فیزیکدانِ افسانه‌ای» ازت یاد می‌کنن. اگر بودی؛ می‌دیدی که چطور الکترودینامیکِ کوانتومی‌ای که توسعه‌ش دادی هنوز با قدرت پدیده‌های طبیعت رو توجیه می‌کنه. چطور بعد از اون سخنرانیِ تاریخیت؛ توجه‌ها به ابعاد کوچک معطوف شد و نانوتکنولوژی رونق گرفت. دیاگرام‌هایی که تو ابداعشون کردی - که در اصل نمودارِ تلاشِ ذهنِ شوخ‌طبع و هنجارشکنت برای اجتناب از محاسبات پیچیده‌ی ریاضی هست - به نمادی از فیزیکِ ذرات تبدیل شدن. درسنامه‌‌های فیزیکت یکی از بهترین منابعِ فیزیک دوران کارشناسی تلقی میشه. درسنامه‌هایی که روحِ سرکِش و طغیان‌گرِت درون چیدمانِ سنت‌شکن و متفاوتِ مطالبش دیده میشه. هیچ کتابِ فیزیکِ پایه‌ی دیگه‌ای با صحبت درباره‌ی حرکت اتم‌ها شروع نمیشه.
راستش رو بخوای برای ما مهم نیست که تو نوبل فیزیک 1965 رو بُردی، یا تونستی ابرشارگی هلیم رو توجیه کنی. ما دوستت داریم چون بیشتر از اینکه مثل نیوتون و گالیله و اینشتین یک افسانه باشی و دست نیافتنی، یک الگوی قابل دسترس هستی. بیشتر از اینکه یک نوبلیست باشی، یک معلمِ خارق‌العاده هستی. ما دوستت داریم چون تلاش کردی جذابیتِ فیزیک رو به ما نشون بدی بدون اینکه از ابهت و میزانِ حقیقتش کم کنی. دوستت داریم چون برای ما داستان تعریف می‌کردی. از گاوصندوق‌هایی که دزدکی باز می‌کردی، از خوش‌شانسی‌هات، از آرلین.
من نمیدونم که الان کجا هستی. توی یک دنیای دیگه؛ سرگرمِ پیدا کردن قوانینِ جهان جدید هستی یا با بی‌خیالیِ همیشگی‌ت نشستی و داری مثل اون عکسِ معروفت به طبلِ بانگو می‌کوبی. در هر صورت دوست دارم که جایِ خوبی باشی. تولدت مبارک باشه.
+ فاینمنِ هنجارشکن؛ حتی من رو هم مجبور کرد که موقتا زیرِ حرفم بزنم و یک پست برای تولدش بنویسم.
