عزیز دلم؛

چند روز پیش برای چندمین بار یک نفر توی دانشکده بهم گفت که قاب گوشی‌ام چه‌قدر قشنگه. هربار که کسی این رو بهم می‌گه، لبخند می‌زنم و تشکر می‌کنم و بدون اینکه توضیح بیشتری ازم خواسته باشه، می‌گم که هدیه‌ی یک نفر بوده و به تو فکر می‌کنم. بعد با دل‌تنگی به صورت‌های فلکی پشت قابم نگاه می‌کنم و برای بار هزارم جمله‌ی روش رو می‌خونم.

پی‌نوشت: این روزها خیلی به آلبوم گذر اردیبهشت گوش می‌دم؛ با تو.