امشب نایب الزیاره همه بودم و پیش خانوم برای همه دعا کردم. به مناسبت اعیاد شعبانیه حرم رو چراغونی کردن. دوست داشتم بایستم گوشه صحن و فقط به اون همه نور رنگارنگ که دارن جلوی گنبد طلایی می‌درخشن نگاه کنم. 

من توی موضوعات گرافیکی خیلی حساسم کلا! و مسلما در شرایط عادی هیچوقت همچین عکسی رو با دوربین داغون گوشی خودم نمیگرفتم (واسه همینم گوشی مادر جان پره از عکسایی که من گرفتم :دی)، اما نمیشد از این منظره گذشت! بنابراین این یه عکس دلیه، نه یه عکس هنری. هرچند وقتی پای حرم به عکسا باز میشه، عکسای دلی هم هنری حساب میشن :)