فیدیبوک، اولین کتاب‌خوان فارسی

امروز صبح شرکت‌ دیجی‌کالا و اپلیکیشن فیدیبو طی مراسمی رسمی از کتاب‌خوان الکترونیکی اختصاصی خود به نام «فیدیبوک» رونمایی کردند.

 فیدیبوک یک کتاب‌خوان الکترونیکی مخصوص فارسی‌زبانان است که به راحتی امکان خواندن کتاب‌های فارسی را به صورت دیجیتالی فراهم می‌کند. سال‌ها است که انواع کتاب‌خوان‌های الکترونیکی مانند محصولات کیندل آمازون وارد بازارهای جهانی شدند ولی هیچ‌یک به صورت تمام‌عیار و بدون مشکل از کتاب‌های فارسی پشتیبانی نمی‌کردند.

قرار است مدل اول این کتاب‌خوان به نام Hannah F1 با قیمت ۵۴۹ هزار تومان در دیجی‌کالا و فروشگاه‌های شهر کتاب سراسر کشور عرضه شود. اولین خریداران فیدیبوک می‌توانند از بن تخفیف ۱۰۰ هزار تومانی سایت فیدیبو برای خرید کتاب سود ببرند.

منبع: یک پزشک (مشاهده خبر کامل، و اطلاعات بیشتر از دستگاه )

پ.ن1: تشکر از ارکیده (خانوم) که اولین بار این خبرو تو وبلاگ ایشون دیدم :)

پ.ن2: خبر بسیار بسیار خوبیه! خسته شدم از بس با بغض به کیندل و آمازون استور خیره شدم :/ کلا خوشحالم که فیدیبو داره خوب پیش میره. اول فیدیباکس، حالا هم فیدیبوک.

چارلی‌نیوز: شماره اول

1- قسمت دوم سریال Genius: Picasso رو دیدم؛ و تا اینجای کار باید بگم که جناب پابلو خانِ پیکاسو ، با تمام احترامی که برای کارهای هنری، احساسات و سخت کوشیت قائلم، ولی حالم از سبک زندگیت بهم میخوره! همش سیگار، ویسکی و هوس‌رانی! آخه اینم زندگی شد؟ چطوری یکی میتونه از همچین زندگی ناپایداری راضی باشه اصلا؟

2- امروز (با توجه به ساعت شایدم دیروز!؟) خونه «دایی شماره 2» دعوت بودیم و من از همون اول یدونه از این ارگ های اسباب بازی، از تو اسباب بازیای دختر داییم پیدا کردم و تا خود عصر صداشو در میاوردم. داشتم به طور تجربی دنبال نت های آهنگ تولدت مبارک و یکی از سمفونیای بتهوون میگشتم D: اون آخرا دیگه کم مونده بود همه یه چیزی پرت کنن سمتم از بس چندین ساعت متمادی صدا میدادم :| تازه یادم اومد که چقدر نواختن یه آهنگ رو دوست داشتم. حتی اونقدر که وسوسه شدم یدونه ازین ارگ اسباب بازیا برا خودم بخرم :/  من ویولون میخوام! :|

3- اختتامیه جشنواره جهانی فیلم فجر عالی بود ینی! :)))  مخصوصا رامبد جوان که انگار داشت یه برنامه خندوانه رو میگردوند کلا :)) خسته شدیم از بس رشید پور رو دیدیم تو مراسما :| و اینکه کاملا تو مراسم ایرانی‌بازی دراوردن! رسما هفت هشت بار یا پاکت‌ها اشتباه شد یا توی ترتیب جوایز اشتباه کردن. اولیور استونم به این اشتباها تیکه انداخت، گفت «It's very organized»! اون مترجمه هم که اصلا داشت برداشت شخصیشو از حرفا ترجمه میکرد :| تماشاگرای بی‌جنبه هم کلا هروقت یه آقای خارجی با یه خانوم خارجی دست میداد، تشویق میکردن. الان خیلی خوشحالین مثلا؟ :|

پ.ن: کلا روز خیلی خوبی بود :) البته از نظر درسی فاجعه بود که خب فردا جبرانش میکنم!

** درمورد اسم پست: هربار که میخواستم از اتفاقای روزمره بنویسم نمیدونستم اسمشو چی بذارم. تصمیم گرفتم کلا اسم این دسته از پست ها رو بذارم «چارلی‌نیوز» و بجاش هربار یه شماره بهش بدم.

چارلیفیکیشن: Genius

 * اولین پست از سری چارلیفیکیشن، برای معرفی فیلم، کتاب، سریال، و به طور کلی امور قابل تجربه کردن!

حتما حداقل یبارم که شده اسم شبکه نشنال جئوگرافیک رو به واسطه مستندها، مجلات و عکس‌های طبیعت معروفش شنیدین. پارسال همین روزا بود که NG (اسمش خیلی طولانیه انصافا :/) اولین سریال داستانی خودشو معرفی کرد. Genius (نابغه). این سریال یه مجموعه آنتولوژیه یعنی هر فصل به یک شخصیت و داستان میپردازه. هربار میره سراغ زندگی یکی از مشاهیر.

فصل اول سریال که پارسال منتشر شد زندگینامه اینشتین (بخوانید آینشتاین!) هست. با بازی جفری راش (کاپیتان باربوسای سابق :دی) در نقش عمو آلبرت سالخورده. سریال به طور مساوی به زندگی شخصی و کارهای علمی اینشتین میپردازه و این اعتدال رو تا آخر حفظ میکنه.

از نظر هنری هم از نظر من با یه سریال خیلی خوب طرفیم، فضاسازی و طراحی دکور خیلی فوق العادن و قشنگ حس قرن 19 و 20 رو به آدم میده. فیلمبرداری خوب و گریم های خیلی خوب‌تر هم به زیبایی بصری سکانسا اضافه کرده.

سریال حدودا 10 قسمته و هر قسمت حدود 40 تا 50 دقیقست. و به هیچ پیش‌نیازی هم نیاز ندارید، صرف اینکه بدونید اینشتین یک فیزیکدان آلمانی بوده کفایت میکنه D: روند غیر خطی داستانم باعث میشه که خسته نشین. (داستان بین جوونی های اینشتین و دوران سالخوردگیش سوییچ میشه تا اینکه این دو نقطه رو بهم میرسونه.)

فصل دوم که سه روز پیش پخشش شروع شد و تا الان دو قسمتش اومده، داستان زندگی پابلو پیکاسو هست. تا الان فقط قسمت اولشو دیدم. روند داستان مثل فصل قبله. به طور موازی زندگی پیکاسوی مسن و پیکاسوی جوان رو پیش میبره. تعداد قسمت های این فصلم احتمالا همون 10 تا باشه. قسمت اول که خیلی خوب بود. هم از نظر بصری و فضاسازی هم از نظر روایت. هرچند از اونجا که پیکاسو آدمی بسیار بی بند و بار تر از اینشتین بوده تو همون قسمت اولم موارد منشوری زیادی (البته به طور غیر مستقیم!) وجود داشت :| امید است که در قسمت های بعد بیشتر تقوا به خرج بده! هرچند بعید میدونم :/

نورانی‌تر از همیشه

امشب نایب الزیاره همه بودم و پیش خانوم برای همه دعا کردم. به مناسبت اعیاد شعبانیه حرم رو چراغونی کردن. دوست داشتم بایستم گوشه صحن و فقط به اون همه نور رنگارنگ که دارن جلوی گنبد طلایی می‌درخشن نگاه کنم. 

من توی موضوعات گرافیکی خیلی حساسم کلا! و مسلما در شرایط عادی هیچوقت همچین عکسی رو با دوربین داغون گوشی خودم نمیگرفتم (واسه همینم گوشی مادر جان پره از عکسایی که من گرفتم :دی)، اما نمیشد از این منظره گذشت! بنابراین این یه عکس دلیه، نه یه عکس هنری. هرچند وقتی پای حرم به عکسا باز میشه، عکسای دلی هم هنری حساب میشن :)

تصویر روتختی گل منگلی تحت الذکر

بسیاری از شما عزیزان با روابط عمومی شبکه تماس گرفتین و خواستار پخش تصویر روتختیِ گل منگلیِ چین دارِ شدین D:

از بغل عکس گرفتم که چین هاش بیفته و عمق فاجعه مشخص باشه :|

پ.ن1: مشخصا مزاح کردم. کلا دو نفر عکسشو خواستن :-"

پ.ن2: من که میدونم الان با خیل کامنت های «چه نازه *_*» ، «به این خوبی مگه چشه؟» ، «دلتم بخواد از سرتم زیاده» مواجه میشم :))