چارلی عزیز!

اون قسمت من به مریم نیاز دارم رو خیلی خوب گفتی.

منم وقتی پیکس ریک رو خریدم این حس رو داشتم که انرژی ریک بهم منتقل میشه و اون بخشی که "قراره دنیا به کتفم نباشه و دنبال رسالت خودم برم" رو تقویت میکنه.وقتی متحویات کیف کوله پشتیم _که تازه شستمش و چقدر رنگش تغیر کرد!_رو نگاه میکنم جز کتاب حافظ و نوار کاست هاتف که خیلی دوسشون دارم و احساس نوستالژیکی بهم دست میده وقتی میبینمشون،پیکسل ریک باید باشه.تا برای سفر اماده شم.وگرنه یه جای کار سوراخه.

6 از 6! (= یا ریونکلاو

سلام:)

نوشتتون خیلی لذت بخش بود:))

منم خیلی دنبال پیکسل بودم اما انقدر تنوع زیاد بود تا الان هیچکدوم رو نخریدم..چون همش فکر میکنم با خریدن یکی به اون یکی پیکسل بی اعتنایی کردم:|||

پس شما هم در ارزوی هاگوارتزید؟؛))

حالا زیاد تعریف از پیکسل نشه اما به نظرم با یه نگاه کوتاه به پیکسلِ روی کوله‌پشتی می‌شه کمی تا قسمتی طرف مقابل رو بشناسی. منظورم قضاوت نیست. منظورم احساسِ ما نسبت به همون فرده.

من یه دونه دارم. هدیه‌ست. پیش نیومده خودم بخرم. یه بار توی نوشت‌افزاری دیدم. قیمت پرسیدم. گفت ۸ تومن. انقدر حرص خوردم که تا همین چند ماه پیش ۲ تومن بودن. با عصبانیتی نامحسوس فقط برگه‌ آچارامو حساب کردم و دیگه به پیکسلا نگاه هم نکردم. :)

دنبال پیکسل سوم نیستین؟ :)

منم دو تا پیکسل دارم

یکی هدیه است با عنوان "با خودت مهربان باش"

یکی دیگه م چهره شهید هادی ه که خودم خریدم

وای که نمیدونی چقدددددر ازین پیکسل آخری انرژی میگیرم...

+ چرا عکس کوله تونو نذاشتی؟

به به چه نوشته ی قشنگی...

شبیه آنشرلی هستی

میدونی؛ تو از معدود بلاگر های واقعی بیان هستی. اکثرا مثل خودم روز نوشت مینویسن و خیلی پشتش هدفی ندارن ولی تو و یه چند نفر دیگه قشنگ معلومه پشت پستتاتون فکر هست.

ادامه بده برادر چارلی! :))

http://s9.picofile.com/file/8330921418/97_4_13_8_.png

ووووی مردم برات که😍😍😍

منم رو کیفم پیکسل دارم بیت شعرهایی که دوست دارم

خیلیا تو دانشگاه میگن وایستا و میخوننش و براشون جالبه😁🤭

منم دو‌ تا پیکسل دارم که خیلی دوستشون دارم. یکی که خودم خریدم یه تلویزیونه تو یه زمینهٔ زرد و روش نوشته «kill your television»

عکسش این‌جا هست:

 https://www.instagram.com/p/BI-jO4YhN0Z/?utm_source=ig_web_copy_link

یه دونه هم دوستم برام خریده و اون عکس معروف هادی حجازی‌فره تو نقش آقای متوسلیان (سال‌هاست مرددم باید بنویسم شهید یا نه :( ) که گوشی بی‌سیم رو گرفته بالا و سرش پایینه. اینم خیلی حال خوبی داره برام.

به عنوان کسی که پیکسل تایلر دردن و نقل قول از خواجه عبدالله انصاری و نه و سه چهارم رو کنار هم روی کیفش داره: آره بابا، دسته‌بندی خودت رو داشته باش! زندگی عجیب‌تر از این حرف‌هاست که بشه تقسیمات ارسطویی ساخت.

من می‌ترسم پیکسل بزنم رو کوله پشتی‌م، چون دو تا پیکسل خیلی خوشگل داشتم که توی مدره، یا تو راه مدرسه گم شدن. با این که من هر زنگ چکشون می‌کردم و تو راه هم گوشامو تیز می‌کردم برای صدای افتادنشون. اما خب گم شدن دیگه. تا آخر سال فقط یه دونه پیکسل رو کیفم بود اونم یه فیل بود که داشت کتاب می‌خوند.

خیلی دوست دارم پیکسل شخص بزنم رو کیفم، اما هنوز نتونستم اون شخص رو پیدا کنم. هعی، کار سختیه. نمی‌دونم چند سال دیگه باید صبر کنم. 

یه دونه مریم و دکتر باید پیدا کنیم بریم باهم دیگه کنکور بدیم. حالا سه سال مونده، ولی بازم. 

چه خوب نوشته بودی! :)

منم به پیکسل خیلی علاقه دارم و خیلی هم وسواس دارم که کدومو به کیفم بزنم. مثلا برداشتم پیکسل من آبانی‌ام رو خریدم ولی به نظرم احمقانه میاد بزنمش به کیفم! یا پیکسل دانشگاهمو. بعد به طور کلی خیلی علاقه‌ای هم ندارم عکس اشخاص رو بزنم. همین‌طور چیزی که نشون‌دهنده‌ی عقیده باشه. (به جز گاهی وقتا که مناسبتی چیزی می‌زنم.) بنابراین از لحاظ تنوع پیکسلام به این محدود میشن که یکی‌شون خوش‌نویسیه و یکی دو تا دیگه نوشته‌ی انگلیسی دارن! :))

اون سکوی نه و سه چهارم رو که گفتی، یاد این افتادم یه بار با دوستم داشتیم یه سری پیکسل می‌دیدیم یه خوبش رو پیدا کردیم (یه گربه بود بالا سرش نوشته بود Not Today :دی) و فقط یه دونه ازش بود و اون خریدش و منم دیگه جایی ندیدم :(  [اوه، پیداش کردم. تو این عکس هستش.]

منم برم عکس بگیرم اصلا :))

اومدم رسیدم به پاراگراف آخر دلم شکست اصلا. هرچی می‌خواستم بگم یادم رفت. واقعا چرا سعی می‌کنیم به هر کس یه "پیکسل" بچسبونیم؟ هر شخصیتی، کاراکتری که می‌بینیم رو میخوایم به یه نحو بچسبونیم به یه باند سیاسی یا جریان اجتماعی. فوری دست تفنگ می‌شیم و برچسب حکومتی، ارزشی، ضدانقلاب، اصلاح‌طلب، کافر، متدین و ... می‌زنیم به ملت. ما برای هایزنبرگ و هابر و حتی اوپنهایمر احترام قائلم چون دانشمند بودن و بشریت رو جلو بردن بعد نوبت به دانشمندای مظلوم خودمون که میشه؛ غافل از اینکه تو سخت‌ترین شرایط و تحت بیشترین فشارها به چه دستاوردایی رسیدن؛ سریع سعی می‌کنیم کنار بزنیمشون.

یا از یه طرف دیگه اسطوره‌هایی مثل مریم رو متهم می‌کنیم به ضدایرانی بودن، کارکردن برای غربی‌ها و هزار تا چیز دیگه. خب انتظار داشتین بیاد ایران چیکار کنه واقعا؟ وقتی المپیاد ریاضیا دارن میرن برق و مکانیک بخونن بیاد به کی درس بده؟ یهو وسط درمان سرطان ول کنه بیاد؟ خب اگه میومد مث شهریاری برچسب حکومتی بودن بهش نمیزدیم؟

می دونی!!مهم ترین بخش از نوشته هات که آدم رو جذب میکنه و باعث میشه تا آخر متن های طولانی ت رو یه نفس بخونم اینه که واقعا خودتی! بدون هیچ بحث مزخرف و اضافه ای دقیقا اون چیزی که تو دلت هست رو میگی...باریکلا

تو اصلا به نویسنده شدن فکر کردی؟

نمی دونم شما چطور میتونی دو تا پیکسل بزنی. من روی کیف گرامی زبون بستم، پنج تا پیکسل زدم از اون پیکسل گنده های باژ :|

البته دوستشون دارم و به منم ربطی نداره بقیه وقتی میبیننش تو دلشون به قول یک دوست بهم میگن دهکده ای :)

تا این حد:

http://s6.picofile.com/file/8193145600/test3_21_1.png

چه با مناسبت! دیروز برنده‌های جایزه‌ی breakthrough سال ۲۰۲۰ اعلام شد و جایزه‌ی ریاضی‌ش رو دادن به الکس اِسکین به‌خاطر یه کار مشترک با مریم میرزاخانی توی سال ۲۰۱۳. اگه بود، اون هم یه پای جایزه بود. هعی...

اساتید به تغییر جامدادی من واکنش میدن همیشه =))

منم دوتا پیکسل دارم. وقتی چهارتومن بودن خریدم:| نمی دونستم دوبرابر شده قیمتش.

یکیش یه دوربین عکاسی سیاه سفیده که داخل لنزش یه شب کوهستانی با دریاچه هست.

اونیکیم اسم گروه موسیقی که دنبالش می کنم. خیلی اتفاقی تو یه گلدون فروشی پیداش کردم:)

جالبه که با یه پیکسل می تونن اینهمه نتیجه گیری بکنن:|

منم واقعا امیدوارم شهید شده باشن. هم ایشون هم امام موسی صدر. و الا این همه سال اسارت... اونم دست اسرائیل...

بذارین حالا یه مدت بگذره ببینیم این فصل حول چه محوری می‌چرخه، بعد.

انار یه کلیدواژه بود که اون موقع ماها رو یاد پست یکی از دوستان می‌نداخت... نوستالژیه یه جورایی. و اینم بگم که انار من چند ماه پیش که تهران بودم گم شد. نمی‌دونستم کجا گم شده که برگردم بگردم. جاش یه جاکلیدی جغد گرفتم و اسمشو به یاد پیکسلم گذاشتم انار ثانی

http://s5.picofile.com/file/8369709718/98_05_24_53_.jpg

می‌شه من یه لبخند تکی این‌جا بذارم همین طوری الکی؟ تو نظر قبلی نمی‌شد لبخند گذاشت و الان می‌خوام اگه کسی نظرات رو از بالا می‌خونه، آخرین نظری که از من می‌خونه لبخند باشه. فلذا :)

نه خب من خیلی تو چشمم =)) بعد تغییر جامدادیام کلا تغییر حالمو نشون میده 

مسئله ی من همون جمله ایه که خودتونم گفتید " آدم میتونست  علاقه مندی ها و حتی افکار... حرفی بزنه"  با خودم میگم دلیلی نداره بقیه بدونن من به چه چیزی علاقه دارم. من به هری پاتر علاقه دارم و پیکسلشو بزنم به کیفم که چی بشه؟ :| و خب از نظر دیگرانم فکر نمیکنم چندان قابل درک باشه، همین طور که من یه فرفره ی چوبی خریدم که از یه بند انگشتمم کوچیک تره و دوستش دارم ولی بقیه بچگانه به نظرشون میرسه. ایه جورایی عادت کردم چیزهایی که دوست دارم رو یواشکی دوست داشته باشم. هر چی هم که به خودم بگم  " یه صفحه ی سفید ارزش قاب شدن به دیوار زده شدن نداره" بازم بی فایده است. البته الان که دارم اینا رو مینویسم خیلی خیلی نسبت به قبل بهتر شدم،  ولی هنوز همون فکر رو دارم.

لطف داری ممنون :)

نه بابا هوش کجا بود، مطمئن باش خودت باهوش تر منی :)))

پیانو هم امیدوارم یه روزی بتونی پیانو رو شروع کنی؛ البته اگه یکم قیمت پیانوها پایین بیاد :| من شیش سال پیش خریدم الان قیمتش ده برابر شده :|

نه بابا چیو ببخشم، از یه دانشجوی باهوش فیزیک که انتظار نمیره که هر روز وبلاگا رو چک کنه :)

همین که میخونی منو خیلی خوشحالم. اولا که اومده بودم بیان و وبلاگتو میخوندم با خودم میگفتم ممکنه یه روزی چارلی هم وبلاگ منو بخونه؟ و حالا میخونه D:

موفق باشی فیزیک دان آینده :)

دقیقا!چه مفهوم تامل برانگیزی!ربط دادن چوب دستی ها به پیکسلها مثل ربط دادن زندگی مجازی به زندگی واقعی میمونه!(حتما تو انتخاب پیکسل این حرفتون یادم میمونه)^_^

چه بهشت زیبایی ساختید!اگه به بهشت برسیم....اگه ولدمورت بذاره!

مشتاقانه منتظر بقیه نوشته هاتونم!:))

:)

باید تو صفحه اول بیان بنویسن «هر آن‌چه در وبلاگ‌هایتان می‌نویسید ممکن است روزی علیه خودتان استفاده شود» :)

بیشتر به نظرم شبیه گیلبرت بلایت هستین تا آنه تازه شبیه نیوت اسکمندر هم هستین تو ذهنم D: 

پیرو کامنت کلمنتاین 

من یه پیکسل دانشجوی معماری خریدم گذاشتم ته ته کشوم کنار فرفرم چون ازش خجالت میکشم :))

+حواسمون هست کم مینویسید ها البته عوض شما من روزی یه پست میذارم D: 

تازه قرار بود راجع به معادلات دریک فرمی پاسکال یا یه همچین چیزی هم بنویسید 

حرفتون کاملا درسته!:)))

:)پس زود زود بنویسید!^_^

تچکر :)

آخیش...

واو! چقدر باحال. مجابم کردی یکی از این چیزای گرد بامزه برای خودم بگیرم.

+تازه رسیده ام. صابخونه اجازه هست؟(زیرزیرکی نگاهی به عناوین آرشیوها می اندازد)

منم یه پیکسل شهید احمدی روشن دارم که روشن صداش میکنم:))

خواستم پز داده باشم'-'

یکی از دوستام روی وسایلش که میخواست اسمشو بنویسه می نوشت مهندس ضحا! خیلی رک و بی شک:) آینده و حالا شاید و اینا تو کارش نبود کلن:دی

اتفاقا منم از یکی هدیه گرفتمش:)))) 

چارلی، می‌دونی، یاد این افتادم توی جشن ورودی دانشگاه به همه پیکسل آرم دانشگاه دادند و من کل مدت داشتم فک می‌کردم واقعا کی میاد آرم دانشگاه رو بزنه به کیفش.

و یه بار بعد از سیزده ساعت توی قطار اتوبوسی نشستن که هر لحظه‌اش آرزو می‌کردم کاش بمیرم، موقعی که می‌خواستم از قطار پیاده شم، دیدم پسر جلویی‌م پیکسل دانشگاه ما رو داره روی کیفش، و خیلی حس خوبی بهم دست داد. انگار یه طوری که تنها نیستم. بعدش نظرم یکم متعادل‌تر شد. 

و یه بار دیگه بود که دبیرستان بودم و یه دختره اومد بهم با کلی ذوق گفت که آیا منم فن Imagine Dragons هستم، و من کاملا وحشت‌زده شده بودم و سریع گفتم آره، و همین طوری در سکوت خیره شدیم. واقعا احمقانه بود :))

می‌دونی، صرفا برچسب زدنه و به خاطر همین ازش زیاد خوشم نمیاد. ولی خیلی خیلی با این موافقم که پیکسل‌ها باید انتخابت کنند.

بلابرده

آخیش، دوباره یه قلم هنرمند حرفی که خیلی وقته قلبم رو می‌سوزونه  رو نوشت.

علف باید به دهن بزی شیرین بیاد. شیرینه خیالت راحت :) (ضرب المثل بهتری نیست که توش بز نداشته باشه و منظورو برسونه :/)

سلام چارلی☺

راستش من پیکسل مورد علاقم یه گیتار خیلی کوچولوعه که روی جامدادیمه

و یه پالت ! که هنوز جایی برای نصبش پیدا نکردم...

+آفرین بابت نمره ای که گرفتی😁و خب فکر کنم بعد از پیدا کردن پیکسل مریم یه آخیش حسابی از ته دلت گفتی ؟ از بابت اینکه پیداش کردی 

+اشتباهی دستم رفت روی بصورت خصوصی ارسال شود:///

ولی توی پستات نان استاپ حرف میزنی عوضش :)) عین آنه :))

منم خیلی پیکسل دوست دارم

یکی هم زدم روی کیفم نوشته روشو هر کی میبینه یه لبخند کجکی میزنه میگه عشقت گرفته؟

منم میگم:آری...او...هدیه اش داده

(چشم بد دور که هم جانی و هم جانانی)

حالا خودم گرفتم واسه خودم :)

ولی یکی از فانتزیام اینه که یه کوله جهانگردی پر از پیکسل داشته باشم.

+حست رو درک میکنم کاملا :)

یه چیزایی رو فقط آدم خودش میفهمه

:))))))) ای بابا واسه جلوی ماشین انگار دعای چشم زخمی چیزی بگیرید،مگه حتما یکی باید بگیره برات؟

از دست توووو :))))

آخه وقتی این‌جا کامنت می‌ذارم حس اقلیت بودن و پرت بودن بهم دست می‌ده :)) ولی خودم یادم میاد، اون موقع بود که راجع به دوستت که بالای شهر و کافه رو ترجیح می‌ده :)) و من از دوستت خوشم میومد :)) مثلا همین‌جا خب خودت می‌دونی که من واقعا اوکی نیستم با چیزای مذهبی و سیاسی و شهدا و اینا. هیچ‌وقت نمیام بی‌احترامی کنم، ولی نمی‌تونم بفهمم چرا انقدرررر به جنگ پرداخته می‌شه. ولی خب، می‌دونم که چیزی که من نمی‌فهمم، لزوما غلط نیست.

می‌دونی، شاید به خاطر این باشه که اولا، آمریکاییا واقعا مغرورن به کشورشون، من شخصا مغرور نیستم به کشورم. من کل عشقی که در وجودم به جایی حس می‌کنم، اینه که تمایل عمیقی دارم که نروژ زندگی کنم. و دوما، حالا خودت میای دانشگاه ما و می‌بینی که واقعا اونقدرا شاخ نیست. استادای پرت و واحدبندی‌های مسخره و اینا خیلی هست، ولی خب، بقیه که ندیدند، نمی‌دونند و حس می‌کنم یه جور جنبه شوآف داره. 

ضمن این که با هر کی دیدم این رو مطرح کردم که چقدر کار مسخره‌ایه، در نتیجه دیگه واقعا پل‌های پشت سرم خراب شده :))

ببین، تازه من دقت کردم که تو نه تنها به ندرت راجع به این چیزا می‌نویسی (که بهت گفته بودم به نظرم اصلاااا توجه نکن اگه کل دنیا هم خوششون نیاد، تو راجع به چیزی که دوس داری بنویس) که کلا به ندرت می‌نویسی :)) جدی یه طوری گفتی از اول تابستون دیگه می‌نویسی که من فک کردم دیگه هر روز یه پست حداقل می‌نویسی. نه، احتمالا توی یه دسته نیستند ولی دوست ندارم کلا راجع بهشون حرف بزنم، مخصوصا این که سخته حسم رو بیان کنم. و واقعا می‌فهمم که چقدر سخت باید باشه که راجع به اینا حرف بزنی.

می‌دونی، زیاد به خاطر وضعیت کشور نیست، کلا وطن پرستی و اینا به نظرم عجیبه.

ولی شریف جدا خیلی بهتر از تهرانه به نظرم. حالا من فقط چیزای سطحی رو دیدم، ولی خب، کلا به نظرم خیلی مرتب‌تره.

می‌دونی، این Google Discover خیلی خوبه، خبرهای واقعا مفیدی رو می‌رسونه. در نتیجه، آره، دیشب فهمیدم و خیلی هم خوشحال شدم. ضمن این که نمی‌دونم در نهایت تصمیم گرفتی ببینی یا نه، ولی فیلم‌برداری Sex Education (فصل دومش) تموم شده *-*

و در نهایت تصمیم گرفتم بین هر دو فصل دکتر هو یه مینی‌سریال دیگه ببینم. نمی‌تونم این طوری دووم بیارم.

آخه کیفم اونجور نیست که بشه بهش پیکسل وصل کرد یه خاکستری زمخته

و کلا احساس میکنم نمای پیکسل های ظریف روش خیلی تضاده و این ازون تضاد هاییه که قشنگ نمیشه !!! البته خب تا بحال امتحانش نکردم و باید یه

بار امتحان کنم پیکسل رو روش...🤔

++تا بحال به این فکر نکرده بودم که پیکسل روبذارم روی میزم یا کلا به جایی وصلش نکنم! ایده جالبی بود😉

راستش از بس کامنت های پست ها جالب هستن فکر میکنم به نظرم باید جدا واسه پست یک نظر و بعد از خوندن کامنت های جذاب دوباره جدا نظر بدم : )

امتحانش میکنم😉

+من فکر میکنم اگر به دفتر وصلش کنید ناهموار میشه و نوشتن تو صفحه هاش سخت میشه 

چون جلد یه سطح صافه دیگه پیکسل بزنید ناهموار میشه و اونموقع نوشتن توش سخت تر نمیشه؟

از ایده ی وصل کردن به دسته کلیدها بسی استقبال میکنم☺😁

چون واقعا به نظرم لوس‌بازی بود :)) 

و وقتی داشتم می‌خوندم جوابت رو، اولش محکم سرم رو تکون دادم که من ابدا بی‌پروا نیستم توی نوشتن، بعد یکم فک کردم و دیدم یه چرت‌وپرتایی نوشتم که حقیقتا شجاعت می‌خواست نوشتنشون، بعدش واقعا خودم رو تحسین کردم.

به نظرم کاملاااا مشخصه چقدر وقت می‌ذاری. من دقیقا پست رو می‌نویسم و انتشار :)) ینی حتی یک دور هم نمی‌خونم و بعدا می‌فهمم چقدر غلط تایپی داره. ولی همچنان حق نمی‌دم.

من یه صفحه از گوشی‌م Google Discover عه، نمی‌دونم جریانش چیه دقیقا

نه، وسواس نیست دقیقا، ولی یه ربطایی داره بهش

آخه واقعا اعصابم خورد م‌شه که حتی نمی‌دونم دقیقا چه سریالایی رو دارم می‌بینم، و توی دانشگاه واقعا وقت کمی دارم و می‌خوام ذهنم دیگه پرت این نشه

اون رو حتماااا می‌بینم پس :)

بابا من هی می‌گم اهمیت نمی‌دم ولی وقتی می‌بینم خوشگلند دیگه انسان سر ذوق میاد دیگه :)) البته من از زیبایی کارا دلوین خوشم نمیاد زیاد

نیم‌فاصله‌ها رو درگیری دارم سرشون، باید یه بار برم دقیق تحقیق کنم که کجاها باید بذارم.

پیکسل روی کوله پشتی منو یاد نوشته های پشت کامیون میندازه

سلام چارلی عزیز

بر حسب تصادف وبلاگتو دیدم واقعا جذاب بود

میتونم بپرسم کدوم دانشگاه درس میخونی

 و ترم چند هست

منظورتون شهید مجید شهریاریه؟ ویکی پدیا باز نمی‌شه دیگه، هعی! منم خیلی دوستشون دارم.

من خیلی کم خرج و اینام و تقریبا هیچوقت از این چیزای فانتزی نمی‌خرم، ولی سی چهل تا پکسل دارم که نوبتی ازشون استفاده می‌کنم، اینا فقط پیکسل نیستن، تابلوی اعلانات پرتابل، خیی قشنگ گفتی.

برام جالب شد که هیچکدوم از پیکسلام عکس شخص نیست، به فکر فرو رفتم.

خیلی ایول، گور بابای خزعبلاتجاتبافا.

سلام ^_^

منم‌ یک " پدر علم فیزیک و مهندسی نوین ایران " !  دارم رو کیفم .

اما هیچوقت فکر نکنید که این شکلی صداشون میکنم :)